H νοοτροπία διάκρισης του σεξισμού είναι κάτι που η οικογένεια, το σχολείο και η κοινωνία εμφυτεύουν μέσα μας απο τα πρώτα κιόλας βήματα σε αυτόν τον κόσμο. Μπλέ για τα αγοράκια, ροζ για τα κοριτσάκια, κούκλες -αυτοκινήτακια, αγόρια-μπάλα, κορίτσια μπαλαρίνες, αγόρια δεν κλαίνε - κορίτσια κλαίνε...και η λίστα των διακρίσεων δεν έχει τέλος.Το φύλο γίνεται φυλακή .Ένα προκαθορισμένο καλούπι στο οποίο πρέπει να προσαρμοστείς,αλλιώς είσαι αλλόκοτος,κοινωνικά απορριπτέος. Τι θα φορέσεις, τι θα παίξεις,τι δουλειά θα κάνεις, πως θα συμπεριφερθείς, με ποιόν θα κάνεις έρωτα. Δεδομένα από τα οποία δεν πρέπει να ξεφύγεις για να μην διασπάσεις την ομοιομορφία του σύχρονου κόσμου.
Φυσικά εδώ μπαίνει και το ζήτημα της δικής μας ευθύνης. Πρόκειται τελικά απλά για κάποια "πρέπει" που μας επιβάλλονται; 'Η μήπως και εμείς δεν αντιστεκόμαστε παρατείνοντας απεριόριστα μια σεξιστική καθημερινότητα; Μάλλον και τα 2 ισχύουν. Είμαστε και θύματα και θύτες. Από τις πρώτες σχηματισμένες κοινωνίες όπου ήταν μητριαρχικές, τις μετ' έπειτα πυρηνικής οικογένειας, ο άνθρωπος γίνεται ιδιοκτησία με φράσεις όπως " η γύναικα μου", "τα παιδιά μου" κτλ, μέχρι και την σημερινή καταναλωτική κοινωνία όπου διαχωρίζεται σε γυναικα καταναλώτρια και άντρα καταναλωτή, τον άντρα κυνηγό και τη γυναίκα σεξουαλικό αντικείμενο. Τα πάντα γύρω μας περιστρέφονται γύρω απο το γυναικείο σώμα, γιαουρτια και βυζιά, αυτοκίνητα και μπούτια, χιλιάδες σφριγιλοί κώλοι παρελαύνουν καθημερινά ενώ ο άντρας πρέπει να επιβεβαιώνει τον ρόλο του "γαμιά"- φυσικά και αυτός ο ρόλος δεν είναι λιγότερο καταπιεστικός, ειδικά για άντρες που ο χαρακτήρας τους είναι ευαίσθητος και δεν τους επιτρέπει να συμπεριφέρονται ως "γαμιάδες", οπως και το παράδειγμα του 15 χρονου που "ανδρωνεται" στα πορνεία......H χρησιμοποίηση λέξεων και χαρακτηρισμών όπως "μουνί","αρχίδι" αναπαράγουν ένα ολόκληρο μοντέλο καταπίεσης. Ενεργοποιούν τον ρόλο της γυναίκας και του άντρα, ως σεξουαλικό αντικείμενο μιας και η ταύτιση με τα γεννητικά όργανα ακυρώνει προσωπικότητες.
Η λέξη "πούστης"..τι πιο χαρακτηριστικό; Προσβλητική διάθεση με υπόνοια οτι το να είσαι ομοφυλόφυλος είναι κάτι το αρνητικό! Το ζήτημα δεν είναι η προσωπική λογκρισία, είναι η αλλαγή νοοτροπίας και η υπέρβαση των σεξιστικών μας τάσεων, η σεξουαλική απελευθέρωση. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να εκφραστούμε χωρίς το άγχος ότι θα κάνουμε τον διπλανό μας να αισθανθεί άσχημα για το φύλο του ή τις σεξουαλικές επιλογές του!
