Φυλακές και καταπίεση..

H φυλακή δεν αποτρέπει την τέλεση των αντικοινωνικών πράξεων, αντίθετα τις αυξάνει! Δεν βελτιώνει εκείνους που διαβαίνουν τα τείχη της. Όσο και αν την μεταρυθμίζουν, πάντα θα περιμένει ένας τόπος περιορισμού, ένα τεχνητό περιβάλλον σαν μοναστήρι, που θα κάνει τον φυλακισμένο όλο και πιο ακατάλληλο για να ζήσει μέσα στην κοινότητα. Δεν επιτυγχάνει τον σκοπό της. Ντροπιάζει την κοινωνία και πρέπει να εξαφανισθεί. Είναι ένα κατάλοιπο βαρβαρότητας.
Ένα απο τα πρώτα καθήκοντα της επανάστασης θα είναι η κατάργηση των φυλακών -αυτών των μνημείων της ανθρώπινης υποκρισίας και δειλίας. Μια κοινωνία ίσων δεν πρέπει να φοβάται τις αντικοινωνικές πράξεις, όταν παντού θα υπάρχουν ελευθεροι άνθρωποι, όταν όλοι θα έχουν λάβει μια υγιή εκπαίδευση και θα έχουν αποκτήσει την συνήθεια της αλληλοβοήθειας. Οι περισσότερες απο αυτές τις πράξεις δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης. Οι υπόλοιπες θα εξαφανίζονται εν τη γενέσει τους.
Όσο για τα άτομα με ροπή προς το κακό, τα οποία θα μας κληροδοτήσει η υφιστάμενη κοινωνία μετά την επανάσταση, θα πρέπει να τα εμποδίσουμε να κάνουν πράξη αυτήν τους την προδιάθεση. Αυτό ήδη γίνεται, με πολύ καλά αποτελέσματα, μέσω της αλληλεγγύης όλων των μελών της κοινότητας απέναντι σε τέτοιους επιθετικούς ανθρώπους. Ακόμη όμως και αν οδηγηθούν σε αποτυχία κάποιων απο αυτές τις προσπάθειες στο μέλλον, η αδελφική συμπαράσταση πάντα θα αποτελούν την μόνη πρακτική θεραπεία.
Δεν πρόκειται για ουτοπία. Εφαρμόζεται ήδη απο μεμονωμένα άτομα και μπορεί να καταστεί γενική πρακτική. Επιπλέον, αυτού του είδους τα μέσα θα αποδειχθούν πολύ πιο ισχυρά όπλα για την προστασία της κοινωνίας απο τις αντικοινωνικές πράξεις, από ότι το υφιστάμενο σύστημα κολασμού , το οποίο , όσο θα υπάρχει θα αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή νέων εγκλημάτων.

( Απο το ομόνυμο βιβλίο του Πέτρου Κροπότκιν )