September 23, 2010

Ανοιχτή επιστολή κρατουμένων από τις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Έχοντας ήδη διανύσει αρκετούς μήνες ομηρίας πίσω από σιδερόφρακτες μάντρες και συρματοπλέγματα, αποφασίσαμε να συνυπογράψουμε αυτή την επιστολή η οποία αποτελεί μια απόπειρα να τοποθετηθούμε σχετικά με τη δικαστική υπόθεση η οποία ευθύνεται για τον εγκλεισμό μας.

Η έλλειψη προσωπικής σχέσης και το γεγονός ότι τόσο καιρό βρισκόμαστε σε ξεχωριστές πτέρυγες χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας είναι μερικές από τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε και οι οποίες λειτούργησαν αποθαρρυντικά στη συγγραφή του.

Παρόλο που η συλληψή του καθενός από εμάς έχει γίνει σε εντελώς διαφορετικό χρόνο, οι ομοιότητες που παρουσίασαν οι πρακτικές των διωκτικών και δικαστικών αρχών, μας δημιούργησαν την ανάγκη για συλλογική έκφραση. Το γεγονός ότι και οι δυο προφυλακιστήκαμε με πενιχρά στοιχεία και αμφιλεγόμενες ενδείξεις, όπως αποτυπώματα σε κινητά μέρη κατάφερε να κεντρίσει τη δυσπιστία μας και να μας ωθήσει στην υιοθέτηση μιας κοινής γραμμής σχετικά με την ουσία της υπόθεσης. Το ποινικό αδίκημα που μας καταλογίζουν είναι εκείνο της ένοπλης ληστείας σε μια αποθήκη κυνηγετικών ειδών. Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μας υπερασπιστήκαμε την αθωότητά μας αλλά προς μεγάλη μας έκπληξη, η προφυλάκιση ήταν αναπόφευκτη.

Το να κατηγορηθεί κάποιος άδικα για οποιοδήποτε αδίκημα είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα. Η χρησιμοποίηση όμως της κοινωνικής μας δραστηριότητας και των κοινωνικών μας φρονημάτων, ως τεκμήριο διάπραξης των αποδιδομένων πράξεων και να αντιμετωπίζεται ως επιβαρυντικό στοιχείο από τις δικαστικές αρχές, ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο για μια άδικη προφυλάκιση, είναι μια κίνηση από την πλευρά της κρατικής εξουσίας, η οποία, μας κίνησε εύλογες υποψίες σχετικά με τα κίνητρα και τη σκοπιμότητα αυτής της δικαστικής υπόθεσης. Θεωρούμε, λοιπόν, τη συνολική στάση που έχει κρατήσει η ΕΛ.ΑΣ. όσον αφορά τα στοιχεία, κάτι παραπάνω από ύποπτη.


Η διάρρευση στα ΜΜΕ ψευδών στοιχείων καθώς και μια τρομουστερία, η οποία καλλιεργήθηκε έντεχνα, μας έδειξαν πως εαν δεν πρόκειται για σκευωρία, σίγουρα υπάρχει ένα καλά οργανωμένο σχέδιο με συγκεκριμένη στόχευση. Η πολύμηνη προφυλάκισή μας και ο ορισμός της δίκης μας στις 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2007 καθώς και οι συνεχείς απορρίψεις των αιτήσεων αποφυλάκισης είναι απλώς μερικά στοιχεία που απλώς επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς μας. Για μας είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι αρχιτέκτονες αυτού του σχεδίου ως κύριο στόχο έχουν την διαιώνιση του υπάρχοντος status quo το οποίο θέλει τη δικαστική εξουσία να προφυλακίζει αβίαστα υιοθετώντας τα διαβιβαστικά έγγραφα της αστυνομίας τα οποία θέλουν ανθρώπους που κινούνται σε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους ως ύποπτους και υπόλογους για ποινικά αδικήματα. Ενώ παράλληλα θέλουν να στείλουν ένα μύνημα προς όλες τις κατευθύνσεις το οποίο έχει ως ζητούμενο την ποινικοποίηση της πολιτικής σκέψης και επιζητά την την αποστασιοποίηση από την πολιτική και από τις συλλογικές κινητοποιήσεις ως πιστοποιητικό πρότερου έντιμου βίου ή καλής διαγωγής.

Απέναντι σε αυτή την ποινικοποίηση των ιδεών και της συμμετοχικής δράσης, απέναντι στη διακριτική μεταχείρηση των πολιτών από τις αστυνομικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές ανάλογα με το χώρο πολιτικής ένταξης του ή τη συμμετοχή του σε αγώνες πρέπει όλοι να αντιδρούν, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση.

Η στάση που κράτησε μερίδα των ΜΜΕ και η κατευθυνόμενη ανάπτυξη μιας παραφιλολογίας και τρομολαγνείας που ως αποτέλεσμα είχε το αποπροσανατολισμό, μας ώθησε αρκετό καιρό να κρατήσουμε χαμηλούς τόνους όσον αφορά στις δημόσιες δηλώσεις μας.

Μια ενστικτώδη κίνηση, ένα μούδιασμα, που ακολούθυσε τη σύλληψή μας στη συνέχεια εξελίχθηκε σε συνειδητή επιλογή. Μια επιλογή η οποία ως γενεσιουργό αιτία είχε την κατανόηση εν τέλει, των κινήτρων της εξουσίας καθώς και το που τελικά αποσκοπεί αυτή η άδικη δίωξη εις βάρος μας.

Κρίναμε λοιπόν οτι η δημοσιότητα δεν αποτελεί πανάκεια από μόνη της και σίγουρα δε θεωρήσαμε ότι η έννοιά της είναι ταυτόσημη με εκείνη της αλληλεγγύης, το νόημα της οποίας αναζήτησε ο καθένας με το δικό του τρόπο σε πιό πρακτκά ζητήματα.

Εν κατακλείδι αγωνιστήκαμε όπως έκρινε ο καθένας καλύτερα για τη διατήρηση της αξιοπρέπειάς μας εντός των τειχών. Αντιμετωπίσαμε και εμείς τις επιπτώσεις της ειδικής κατηγορίας κρατουμένων, τις οποίες υφίστανται οι κρατούμενοι εκείνοι των οποίων τα ποινικά αδικήματα καλύπτονται με ένα πέπλο πολιτικής σκοπιμότητας.

Συμπαρασταθήκαμε έμπρακτα σε όλους εκείνους τους κρατούμενους των οποίων την ακεραιότητα απέναντι στο σύστημα των φυλακών εκτιμήσαμε και συμπορευτήκαμε μαζί τους. Κλείνοντας, θέλουμε κι εμείς από την μεριά μας να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στο Βασίλη, στο Γιάννη, στο Μάριο, στο Χρυσόστομο και σε όλους εκείνους οι οποίοι έχουν γίνει αποδέκτες των πρακτικών του εκδικητικού κράτους, αλλά συνεχίζουν να αντιστέκονται.


Γιώργος Τσόλκας

Σωτήρης Λ.

ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ