Στις 17-11-1985 και ενώ συμπληρώνονται 5 χρόνια απο τις δολοφονίες της Κανελλοπούλου και του Κουμή, μια ακόμη δολοφονία έρχεται να προστεθεί στη μακριά αυτή λίστα των κρατικών δολοφονιών. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ έχει εξαπολήσει ηδη τα νέα "σοσιαλιστικά" μέτρα του,μέτρα απίστευτης καταστολής και βίας,ενάντια σε όποιον αντιτίθεται στο σοσιαλιστικό του παραλήρημα.
Η πορεία του πολυτεχνείου τελειώνει, ομάδες αναρχικών εχουν επιτεθεί στο ξενοδοχείο hilton και σε γραφεία αεροπορικών εταιρειών, και ο κόσμος εχει διαλυθεί προς τα εξάρχεια και τους γύρω δρόμους. Η κλούβα των ΜΑΤ οπου μέσα είναι και ο Μελίστας, δέχεται επίθεση με βόμβα μολότωφ. Ο Μελίστας αλλόφρων, σκοπεύει και πυροβολεί πισώπλατα στο κεφάλι τον 15 ΧΡΟΝΟ Μιχάλη Καλτεζά στην διασταύρωση της οδού Στουρνάρη με την Μποτάση.
Ομάδες αναρχικών -και όχι μόνο- που κινούνται στην περιοχή, εισβάλλουν και καταλαμβάνουν το χημείο. Η αστυνομία εισβάλλει με προτεταμμένα όπλα και οπλισμένοι σαν αστακοί, ξυλοφορτώνει και συλλαμβάνει όσους δεν βρίσκουν τρόπο διαφυγής και εγκλωβίζονται μέσα. Η Αθήνα μετατρέπεται τις επόμενες ώρες και ημέρες σε πεδίο άγριων μαχών και ανελέητου κυνηγητού μεταξύ διαμαρτυρωμένων-διαδηλωτών και ομάδων "σοσιαλιστικής" καταστολής.
Με συνθήματα όπως "το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει" - "το κράτος σκοτώνει 15χρονους" και το μετέπειτα καθιερωμένο "αλήτες είναι τα ματ και οι ασφαλίτες" δονούν την Αθήνα, εκφράζοντας την οργή του κόσμου για την εν ψυχρώ δολοφονία του 15 χρονου Μιχάλη. Ο μπάτσος Μελίστας δικάζεται με 2,5 χρόνια αναστολής και στο εφετείο το 1990 αθωώνεται. Η λίστα έχει ήδη μεγαλώσει και ο 15 χρονος Μιχάλης έχει μπεί ήδη σε αυτήν.
Σήμερα 22 χρόνια μετά, ο Μιχάλης δεν έχει ξεχαστεί, οι νύχτες της εξέγερσης του ανήκουν, είναι δίπλα μας, μπροστά μας, δεν έχει σημασία αν ήταν ή δεν ήταν αναρχικός, αυτό που έχει σημασία είναι πως το συγκεκριμένο βράδυ έγινε ένα μαζί με άλλους που εξεγέρθηκαν,πλήρωσε με την ίδια του την ζωή την θέληση του για ελευθερία.
'Οσοι σήμερα έχουνε διάλεξει τον δρόμο της φωτιάς και όχι του συμβιβασμού, ξεχειλίζουν ακόμα με οργή απο τον χαμό του Μιχάλη.
Η πορεία του πολυτεχνείου τελειώνει, ομάδες αναρχικών εχουν επιτεθεί στο ξενοδοχείο hilton και σε γραφεία αεροπορικών εταιρειών, και ο κόσμος εχει διαλυθεί προς τα εξάρχεια και τους γύρω δρόμους. Η κλούβα των ΜΑΤ οπου μέσα είναι και ο Μελίστας, δέχεται επίθεση με βόμβα μολότωφ. Ο Μελίστας αλλόφρων, σκοπεύει και πυροβολεί πισώπλατα στο κεφάλι τον 15 ΧΡΟΝΟ Μιχάλη Καλτεζά στην διασταύρωση της οδού Στουρνάρη με την Μποτάση.
Ομάδες αναρχικών -και όχι μόνο- που κινούνται στην περιοχή, εισβάλλουν και καταλαμβάνουν το χημείο. Η αστυνομία εισβάλλει με προτεταμμένα όπλα και οπλισμένοι σαν αστακοί, ξυλοφορτώνει και συλλαμβάνει όσους δεν βρίσκουν τρόπο διαφυγής και εγκλωβίζονται μέσα. Η Αθήνα μετατρέπεται τις επόμενες ώρες και ημέρες σε πεδίο άγριων μαχών και ανελέητου κυνηγητού μεταξύ διαμαρτυρωμένων-διαδηλωτών και ομάδων "σοσιαλιστικής" καταστολής.
Με συνθήματα όπως "το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει" - "το κράτος σκοτώνει 15χρονους" και το μετέπειτα καθιερωμένο "αλήτες είναι τα ματ και οι ασφαλίτες" δονούν την Αθήνα, εκφράζοντας την οργή του κόσμου για την εν ψυχρώ δολοφονία του 15 χρονου Μιχάλη. Ο μπάτσος Μελίστας δικάζεται με 2,5 χρόνια αναστολής και στο εφετείο το 1990 αθωώνεται. Η λίστα έχει ήδη μεγαλώσει και ο 15 χρονος Μιχάλης έχει μπεί ήδη σε αυτήν.
Σήμερα 22 χρόνια μετά, ο Μιχάλης δεν έχει ξεχαστεί, οι νύχτες της εξέγερσης του ανήκουν, είναι δίπλα μας, μπροστά μας, δεν έχει σημασία αν ήταν ή δεν ήταν αναρχικός, αυτό που έχει σημασία είναι πως το συγκεκριμένο βράδυ έγινε ένα μαζί με άλλους που εξεγέρθηκαν,πλήρωσε με την ίδια του την ζωή την θέληση του για ελευθερία.
'Οσοι σήμερα έχουνε διάλεξει τον δρόμο της φωτιάς και όχι του συμβιβασμού, ξεχειλίζουν ακόμα με οργή απο τον χαμό του Μιχάλη.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΙΓΟΙ ΜΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΧΑΛΗ ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ
