Και ενώ το κράτος προχωρεί ολοταχώς ακάθεκτο στο “μεταρρυθμιστικό του έργο”, αρπάζοντας με τα νέα του νομοσχέδια ότι ακόμα δεν είχε κλέψει απο την εργατική τάξη και τον λαό, ενώ τα απανωτά σκάνδαλα δεν φαίνονται ικανά να ξυπνήσουν και να κάνουν τον λαό να αντιδράσει, ενώ οι συνθήκες επιβίωσης και όχι διαβίωσης καθημερινά χειροτερεύουν, και ενώ το κράτος επιστρατεύει όλα του τα μέσα για να καθηλώσει και να αδρανοποιήσει την λαική μάζα, ο δρόμος φαίνεται σαν η μόνη διέξοδος δράσης και αντίδρασης στα σχέδια των εξουσιαστών.
Σε μια περίοδο που όσοι αντιδρούν νοιώθουν έντονα στο πετσί τους το βαρύ χέρι του κράτους, σε μια περίοδο όπου το κράτος δεν θα διστάσει να προβεί σε οποιαδήποτε κίνηση προκειμένου να επιτεθεί με τα ένστολα αγρίμια του στους απεργούς και στους διαδηλωτές, σε μια περίοδο που το κράτος γέρνει την ζυγαριά υπέρ των κερδών των αφεντικών, βάζοντας σε 2η μοίρα την ανθρώπινη ζωή, που τα εργατικά ατυχήματα ολοένα και αυξάνονται, που τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων είναι ανύπαρκτα, που τα αφεντικά τρίβουνε τα χέρια τους για τα νέα μέτρα των εξουσιαστών, που η εργατική τάξη χάνει ακόμα και το θεμελιώδες δικαίωμα της συνταξιοδότησης, ενώ το κράτος απλώνει το χέρι του και εκεί, που τα αποθεματικά καταλήγουνε σε χρηματιστηριακές επενδύσεις, η εξουσία φέρνει στο θίασο της δημοκρατίας τους, το νομοσχεδίο για το ασφαλιστικό.
Φυσικά και κανείς δεν περιμένει απο τους εργατοπατέρες τίποτα. Φυσικά και κανείς δεν περιμένει απο τα αφεντικά να αυξήσουν το ξεροκόμματο που πετάνε στους εργάτες τους χωρίς ανταλλάγματα, και φυσικά κανείς δεν περιμένει απο το κράτος να υποστηρίξει τα δικαιώματα των εργαζομένων, αφήνοντας στην άκρη τα συμφέροντα των χρηματοδοτών τους, αφεντικών. Φυσικά όμως και κανείς δεν θα μπορεί να διαμαρτύρεται αποποιώντας τις προσωπικές του ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί, εάν τώρα αδρανήσει. Εαν τώρα δεν σηκώσει το ανάστημα του, έστω και την τελευταία ώρα που τα κοράκια στριφογυρίζουν έτοιμα να κατασπαράξουν τα τελευταία λιγοστά του δικαιώματα.
Φυσικά και ο κάθε αναρχικός θα δώσει την δική του μάχη, με όποια μέσα χρειαστούν απέναντι στην συμμαχία κράτους και αφεντικών που στόχο έχει να πλουτίσει τους κατέχοντας και να εκμηδενίσει τους μή έχοντες.
Οι αναρχικοί για ακόμα μια φορά θα είναι στον δρόμο γιατι πολύ απλά το καθήκον τους είναι να βρίσκονται εκεί. Εκει δίνεται η μάχη απένατι στο κράτος και στα αφεντικά, και απο εκεί δεν θα λείψει κανένας μας.
Όσο και αν προσπαθήσουν όπως την προηγούμενη φορά να απομονώσουν τα αναρχικά μπλοκ απο την πορεία των απεργών και των υπολοίπων διαδηλωτών, όσα τεχνάσματα και αν εφεύρουν ώστε να προβοκάρουν τον αναρχικό χώρο, όσες προκλήσεις και αν δεχτεί το αναρχικό μπλοκ απο τα ένστολα ρουφιανοειδή των ΜΑΤ, το βέβαιο είναι πως δεν θα καταφέρουν, όπως δεν κατάφεραν επιστρατεύοντας τα ίδια μέσα και την καταστολή στην προηγούμενη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση, να αποκόψουν με την μέθοδο της διαίρεσης τα αναρχικά μπλοκ απο την διαδήλωση.
Σε μια περίοδο που όσοι αντιδρούν νοιώθουν έντονα στο πετσί τους το βαρύ χέρι του κράτους, σε μια περίοδο όπου το κράτος δεν θα διστάσει να προβεί σε οποιαδήποτε κίνηση προκειμένου να επιτεθεί με τα ένστολα αγρίμια του στους απεργούς και στους διαδηλωτές, σε μια περίοδο που το κράτος γέρνει την ζυγαριά υπέρ των κερδών των αφεντικών, βάζοντας σε 2η μοίρα την ανθρώπινη ζωή, που τα εργατικά ατυχήματα ολοένα και αυξάνονται, που τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων είναι ανύπαρκτα, που τα αφεντικά τρίβουνε τα χέρια τους για τα νέα μέτρα των εξουσιαστών, που η εργατική τάξη χάνει ακόμα και το θεμελιώδες δικαίωμα της συνταξιοδότησης, ενώ το κράτος απλώνει το χέρι του και εκεί, που τα αποθεματικά καταλήγουνε σε χρηματιστηριακές επενδύσεις, η εξουσία φέρνει στο θίασο της δημοκρατίας τους, το νομοσχεδίο για το ασφαλιστικό.
Φυσικά και κανείς δεν περιμένει απο τους εργατοπατέρες τίποτα. Φυσικά και κανείς δεν περιμένει απο τα αφεντικά να αυξήσουν το ξεροκόμματο που πετάνε στους εργάτες τους χωρίς ανταλλάγματα, και φυσικά κανείς δεν περιμένει απο το κράτος να υποστηρίξει τα δικαιώματα των εργαζομένων, αφήνοντας στην άκρη τα συμφέροντα των χρηματοδοτών τους, αφεντικών. Φυσικά όμως και κανείς δεν θα μπορεί να διαμαρτύρεται αποποιώντας τις προσωπικές του ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί, εάν τώρα αδρανήσει. Εαν τώρα δεν σηκώσει το ανάστημα του, έστω και την τελευταία ώρα που τα κοράκια στριφογυρίζουν έτοιμα να κατασπαράξουν τα τελευταία λιγοστά του δικαιώματα.
Φυσικά και ο κάθε αναρχικός θα δώσει την δική του μάχη, με όποια μέσα χρειαστούν απέναντι στην συμμαχία κράτους και αφεντικών που στόχο έχει να πλουτίσει τους κατέχοντας και να εκμηδενίσει τους μή έχοντες.
Οι αναρχικοί για ακόμα μια φορά θα είναι στον δρόμο γιατι πολύ απλά το καθήκον τους είναι να βρίσκονται εκεί. Εκει δίνεται η μάχη απένατι στο κράτος και στα αφεντικά, και απο εκεί δεν θα λείψει κανένας μας.
Όσο και αν προσπαθήσουν όπως την προηγούμενη φορά να απομονώσουν τα αναρχικά μπλοκ απο την πορεία των απεργών και των υπολοίπων διαδηλωτών, όσα τεχνάσματα και αν εφεύρουν ώστε να προβοκάρουν τον αναρχικό χώρο, όσες προκλήσεις και αν δεχτεί το αναρχικό μπλοκ απο τα ένστολα ρουφιανοειδή των ΜΑΤ, το βέβαιο είναι πως δεν θα καταφέρουν, όπως δεν κατάφεραν επιστρατεύοντας τα ίδια μέσα και την καταστολή στην προηγούμενη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση, να αποκόψουν με την μέθοδο της διαίρεσης τα αναρχικά μπλοκ απο την διαδήλωση.
Ας πράξει ο καθένας μας όπως ακριβώς πρέπει μεθάυριο…..
