Τα ξημερώματα της Τρίτης 13 Ιανουαρίου, στα δυτικά Θεσσαλονίκης, συνελήφθηκα ως ύποπτος για εμπρησμό, ο οποίος σημειώθηκε σε κτίριο της δημοτικής αστυνομίας.
Ένα χρόνο μετά τον Νοέμβριο του 2007, όταν συστάθηκε ένα απίστευτα διογκωμένο κατηγορητήριο σε βάρος μου και σε βάρος τριών ακόμη συντρόφων μου. Αυτό οδήγησε τον έναν από τους τέσσερις μας στη φυλακή και εξώθησε τους υπόλοιπους τρεις μας στη φυγή. Το κυνήγι μαγισσών συνεχίζεται….
Ζήσαμε έναν αρκετά θερμό Δεκέμβρη και μια συνθήκη η οποία κατέδειξε ξεκάθαρα πια την απουσία της όποιας κοινωνικής ειρήνης, η οποία εξακολουθεί να υπάρχει μονάχα στην φαντασία εκείνων που δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η πραγματικότητα ορίζεται από έναν αδιάκοπο εμφύλιο πόλεμο. Στη μία πλευρά αυτού του πολέμου βρίσκεται το κομμάτι των επαναστατημένων ενάντια σ’αυτό το δημοκρατικό τερατούργημα .
Ο φόβος έδωσε την θέση του στην οργή και η συγκατάβαση στην άρνηση .
Ο Δεκέμβρης ως ένα ακόμη σημείο των καιρών φανέρωσε τις ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σ’αυτούς που τρέφουν, συντηρούν και υπερασπίζονται την εξουσία και σ’αυτούς που την πολεμούν .
Το ζήτημα δεν είναι να κοιτάμε νοσταλγικά πίσω στις στάχτες που άφησε η εξέγερση στο περασμά της, αλλά να αντιληφθούμε και να εκφράσουμε τα σημάδια του παρόντος και του μέλλοντος . Αυτά που υπάρχουν και εκείνα που έρχονται . Αυτά ενός ανελέητου κοινωνικου πολέμου .
Αν θέλουμε να υπάρξουν στιγμές άρνησης, εξέγερσης και αξιοπρέπειας πρέπει αποφασιστικά και οργανωμένα να οπλίσουμε τα χέρια και τις επιθυμίες μας .
Είμαι εχθρικός απέναντι σ’αυτούς που θεωρουν ότι με ειρηνικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες κάτι θα αλλάξει, γιατί πρόκειται γι’αυτούς που είναι ήδη νεκροί . Σέρνουν τα κουφάρια τους σε δρόμους, συνδικάτα και στα χρηματοδοτούμενα γραφεία των αφεντάδων τους .
Εντάσσομαι στο στρατόπεδο αυτών που έχουν οδηγό την αξιοπρέπεια και συμμάχους όσους νιώθουν την αστείρευτη θέληση να ταρακουνήσουν και να καταστρέψουν αυτό το απέραντο νεκροταφείο .
Η φυλακή είναι ένας ακόμη σταθμός για έναν εξεγερμένο . Ένας σταθμός αιχμαλωσίας . Παρόλο που μπορεί να θεωρούν ότι με νίκησαν – μας νίκησαν… για μένα και τους συντρόφους μου λειτουργεί αντίστροφα . Γιατί όσο υπάρχουν αιχμάλωτοι είναι σίγουρο ότι συνεχίζουμε να πολεμάμε .
Στέλνω τους θερμούς και εξεγερσιακούς χαιρετισμούς στους συντρόφους μου και στους απανταχού επαναστάτες .
Ένα χρόνο μετά τον Νοέμβριο του 2007, όταν συστάθηκε ένα απίστευτα διογκωμένο κατηγορητήριο σε βάρος μου και σε βάρος τριών ακόμη συντρόφων μου. Αυτό οδήγησε τον έναν από τους τέσσερις μας στη φυλακή και εξώθησε τους υπόλοιπους τρεις μας στη φυγή. Το κυνήγι μαγισσών συνεχίζεται….
Ζήσαμε έναν αρκετά θερμό Δεκέμβρη και μια συνθήκη η οποία κατέδειξε ξεκάθαρα πια την απουσία της όποιας κοινωνικής ειρήνης, η οποία εξακολουθεί να υπάρχει μονάχα στην φαντασία εκείνων που δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η πραγματικότητα ορίζεται από έναν αδιάκοπο εμφύλιο πόλεμο. Στη μία πλευρά αυτού του πολέμου βρίσκεται το κομμάτι των επαναστατημένων ενάντια σ’αυτό το δημοκρατικό τερατούργημα .
Ο φόβος έδωσε την θέση του στην οργή και η συγκατάβαση στην άρνηση .
Ο Δεκέμβρης ως ένα ακόμη σημείο των καιρών φανέρωσε τις ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σ’αυτούς που τρέφουν, συντηρούν και υπερασπίζονται την εξουσία και σ’αυτούς που την πολεμούν .
Το ζήτημα δεν είναι να κοιτάμε νοσταλγικά πίσω στις στάχτες που άφησε η εξέγερση στο περασμά της, αλλά να αντιληφθούμε και να εκφράσουμε τα σημάδια του παρόντος και του μέλλοντος . Αυτά που υπάρχουν και εκείνα που έρχονται . Αυτά ενός ανελέητου κοινωνικου πολέμου .
Αν θέλουμε να υπάρξουν στιγμές άρνησης, εξέγερσης και αξιοπρέπειας πρέπει αποφασιστικά και οργανωμένα να οπλίσουμε τα χέρια και τις επιθυμίες μας .
Είμαι εχθρικός απέναντι σ’αυτούς που θεωρουν ότι με ειρηνικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες κάτι θα αλλάξει, γιατί πρόκειται γι’αυτούς που είναι ήδη νεκροί . Σέρνουν τα κουφάρια τους σε δρόμους, συνδικάτα και στα χρηματοδοτούμενα γραφεία των αφεντάδων τους .
Εντάσσομαι στο στρατόπεδο αυτών που έχουν οδηγό την αξιοπρέπεια και συμμάχους όσους νιώθουν την αστείρευτη θέληση να ταρακουνήσουν και να καταστρέψουν αυτό το απέραντο νεκροταφείο .
Η φυλακή είναι ένας ακόμη σταθμός για έναν εξεγερμένο . Ένας σταθμός αιχμαλωσίας . Παρόλο που μπορεί να θεωρούν ότι με νίκησαν – μας νίκησαν… για μένα και τους συντρόφους μου λειτουργεί αντίστροφα . Γιατί όσο υπάρχουν αιχμάλωτοι είναι σίγουρο ότι συνεχίζουμε να πολεμάμε .
Στέλνω τους θερμούς και εξεγερσιακούς χαιρετισμούς στους συντρόφους μου και στους απανταχού επαναστάτες .
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ,
ΣΤΟΝ ΠΟΛΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ,
ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΒΟΥΤΣΗ-ΒΟΓΙΑΤΖΗ
και σε όλους τους ομήρους της δημοκρατίας .
Ηλίας Νικολάου
Φυλακές Άμφισσας 19/01/09
Φυλακές Άμφισσας 19/01/09
